Linux

Усе ведаюць, што аперацыйныя сістэмы (АС) ўсталёўваюцца на жорсткія дыскі або SSD, гэта значыць, у памяць кампутара, але далёка не кожны чуў пра паўнавартаснай ўсталёўцы АС на флешку. З Windows, на жаль, такога пракруціць не атрымаецца, аднак Linux дазволіць зрабіць задуманае. Чытайце таксама: Пакрокавае кіраўніцтва па ўсталёўцы Лінукс з флэшкі Усталёўка Linux на флешку Такі выгляд ўстаноўкі мае свае асаблівасці - як станоўчыя, так і адмоўныя.

Большасць карыстальнікаў ведаюць, што ў аперацыйнай сістэме Windows прысутнічае класічнае дадатак «Дыспетчар задач», якое дазваляе сачыць за ўсімі запушчанымі працэсамі і выконваць з імі пэўныя дзеянні. У дыстрыбутывах, заснаваных на ядры Linux, таксама прысутнічае такі інструмент, але называецца ён «Сістэмны манітор» (System Monitor).

Адным з самых папулярных браўзэраў у свеце лічыцца Google Chrome. Далёка не ўсе карыстальнікі задаволеныя яго працай з-за вялікай спажывання сістэмных рэсурсаў і не для ўсіх зручнай сістэмай кіравання ўкладкамі. Аднак сёння мы б не хацелі абмяркоўваць вартасці і недахопы гэтага вэб-аглядальніка, а пагаворым аб працэдуры яго інсталяцыі ў аперацыйныя сістэмы на базе ядра Linux.

Virtual Network Computing (VNC) уяўляе сабой сістэму для забеспячэння аддаленага доступу да працоўнага стала кампутара. Праз сетку перадаецца малюнак экрана, ажыццяўляюцца націску кнопак мышы і клавіш на клавіятуры. У аперацыйнай сістэме Ubuntu згаданая сістэма устанаўліваецца праз афіцыйны рэпазітар, а ўжо потым адбываецца працэдура павярхоўнай і дэталёвай налады.

Ўстаноўка аперацыйнай сістэмы CentOS 7 шмат у чым адрозніваецца ад такой працэдуры з іншымі дыстрыбутывамі на базе ядра Linux, таму нават дасведчаны карыстач можа сутыкнуцца з мноствам праблем пры выкананні гэтай задачы. Да таго ж сістэма наладжваецца менавіта падчас інсталяцыі. Хоць яе наладай можна заняцца і пасля завяршэння гэтага працэсу, у артыкуле будзе прадстаўлена інструкцыя, як гэта зрабіць па ходзе ўстаноўкі.

Па змаўчанні падчас усталёўкі дыстрыбутываў аперацыйнай сістэмы Linux ўсе неабходныя для працы драйверы, якія сумяшчальныя з гэтай АС, загружаюцца і дадаюцца аўтаматычна. Аднак гэта не заўсёды бываюць самыя актуальныя версіі ці ж карыстачу прыходзіцца ўручную ўсталяваць адсутнічаюць кампаненты па якіх-небудзь прычынах.

Debian не можа пахваліцца сваёй працаздольнасцю адразу ж пасля ўстаноўкі. Гэта тая аперацыйная сістэма, якую неабходна спачатку наладзіць, і ў гэтым артыкуле будзе расказана, як гэта зрабіць. Чытайце таксама: Папулярныя дыстрыбутывы Linux Настройка Debian З-за мноства варыянтаў ўсталявання Debian (сеткавая, базавая, з DVD-носьбітаў) ўніверсальнае кіраўніцтва скласці не атрымаецца, таму некаторыя этапы інструкцыі будуць ставіцца да пэўных версіях аперацыйнай сістэмы.

Большасць папулярных файлавых менеджэраў для аперацыйных сістэм на ядры Linux валодаюць досыць функцыянальным інструментам пошуку. Аднак не заўсёды прысутных у ім параметраў хапае карыстальніку для пошуку неабходнай інфармацыі. У такім выпадку на дапамогу прыходзіць стандартная ўтыліта, якая запускаецца праз «Тэрмінал».

Перадача файлаў у сеткі ажыццяўляецца дзякуючы правільна наладжанаму FTP-серверу. Такі пратакол працуе з ужываннем TCP па архітэктуры кліент-сервер і задзейнічае розныя сеткавыя злучэння для забеспячэння перадачы каманд паміж падлучанымі вузламі. Карыстальнікі, якія падключыліся да вызначанага хостынгу, сутыкаюцца з патрэбай налады асабістага FTP-сервера па патрабаванням кампаніі, якая прадстаўляе паслугі забеспячэння працы сайта або іншага забеспячэння.

Файлы фармату DEB ўяўляюць сабой адмысловы пакет, прызначаны для ўстаноўкі праграм у Linux. Выкарыстанне такога метаду інсталяцыі софту будзе карысна тады, калі немагчыма атрымаць доступ да афіцыйнага рэпазітара (сховішчу) або яно проста адсутнічае. Метадаў выканання пастаўленай задачы існуе некалькі, кожны з іх будзе максімальна карысны вызначаным карыстальнікам.

Па аналогіі з АС Windows, у Лінуксе прысутнічае пэўны набор каманд для найбольш зручнай і хуткай працы ў аперацыйнай сістэме. Але калі ў першым выпадку мы выклікаем ўтыліту або выконваем дзеянне з «Каманднага радка» (cmd), то ў другой сістэме дзеянні вырабляюцца ў эмулятары тэрміналу. Па сутнасці, "Тэрмінал" і "Камандны радок" - гэта адно і тое ж.

Сеткавыя падлучэння ў аперацыйнай сістэме Ubuntu кіруюцца праз інструмент пад назвай NetworkManager. Праз кансоль ён дазваляе не толькі праглядаць спіс сетак, але і актываваць злучэння з пэўнымі сеткамі, а таксама ўсяляк іх наладжваць з дапамогай дадатковай ўтыліты. Па змаўчанні NetworkManager ўжо прысутнічае ў Убунту, аднак у выпадку яго выдалення або збояў у працы можа спатрэбіцца паўторная інсталяцыя.

Парой карыстальнікі сутыкаюцца з стратай або выпадковым выдаленнем патрэбных файлаў. Пры ўзнікненні такой сітуацыі нічога не застаецца рабіць, як паспрабаваць аднавіць усё з дапамогай спецыялізаваных утыліт. Яны праводзяць сканаванне падзелаў жорсткага дыска, знаходзяць там пашкоджаныя або раней сцёртыя аб'екты і спрабуюць іх вярнуць.

Аперацыйныя сістэмы на ядры Linux не карыстаюцца асаблівай папулярнасцю ў звычайных юзэраў. Часцей за іх выбіраюць людзі, якія жадаюць вывучыць праграмаванне / адміністраванне ці ўжо валодаюць дастатковымі ведамі ў галіне кіравання кампутарам, для працы праз зручны тэрмінал, падтрымання функцыянавання сервера і шмат чаго іншага.

Дыскі для ўстаноўкі Лінукса на ПК або наўтбук ўжо практычна ніхто не выкарыстоўвае. Значна прасцей запісаць вобраз на флешку і хутка ўсталяваць новую АС. Пры гэтым не трэба важдацца з дыскавод, якога наогул можа не быць, і наконт падрапаць дыска таксама турбавацца не прыйдзецца. Вынікаючы просты інструкцыі, Вы без праблем ўсталюеце Лінукс са здымнага назапашвальніка.